Frábær Iggy og Stooges

Það er örugglega rétt að í dag er of seint að hugsa um að sjá Iggy og Stooges í Reykjavík. En það var mikil veizla fyrir eyru og reyndar augu, því gaurinn er mjög svalur og í ótrúlega góðu líkamlegu formi, ekki sízt miðað við að hann er orðinn 59 ára. Stemmingin í Listasafninu var hreint frábær og ótrúlegt hvað fólk var fljótt að taka við sér. Gera verður ráð fyrir því að ekki hafi allir verið miklir aðdáendur, en þeir hörðustu voru að sjálfsögðu fremst og hrukku í gírinn um leið og Iggy hoppað'i inn á sviðið og Stooges hófu að leika Loose af Fun House og síðan Down The Street af sömu plötu laust fyrir kl. 21:30 og síðan var keyrt á fullu í rúmlega 1 klukkustund og 20 mínútur. Næst var haldið í 1969 af Stooges og I Wanna Be Your Dog. Og svo kom TV Eye og Iggy kastaði sér fram í áhorfendaskarann og lét hann bera sig uppi eins og fyrir nærri 40 árum þegar þeir voru að byrja í upphafi ferilsins.

Áhorfendur skiluðu honum upp á sviðið og það var hreint með ólíkindum hve krafturinn var mikill í hljómsveitinni. Þrír hljóðfæraleikarar, gítar, bassi og trommur, engin flúr og engar blúndur en allt á rétt stað. fastur taktur, harður og hraður og lögin ekki slitin í sundur heldur runnu saman, Dirt, Real Cool Time og No Fun og stelpurnar úr áhorfendskaranum upp á sviði. Allt var þetta kunnuglegt frá fyrri tíð, en samt ferskt og skemmtilegt.

Svo komu lögin 1970, Fun House og LA Blues út í eitt, Skull Ring og Rock Star og Not Right, Little Doll og I Wanna Be Your Dog og uppklapp. Svo var þessu lokið og rífandi ánægja meðal þeirra sem fylltu salinn í Listasafninu, sem er reyndar prýðilegur tónleikastaður.

Mér fannst þetta gaman og Þórdísi líka og þeim sem í kringum okkur voru. Allir ánægðir með frammistöðu Stooges. Þetta voru ólíkir tonleikar þeim sem Ray Davies flutti í Háskólabíói, en gleðigjafi. Skrítið að ekki skyldi vera meiri áhugi meðal Íslendinga og þeim mun ánægjulegra að sjá margt ungt fólk og unglinga meðal tónleikagesta og hörðu áðdáendurnir voru himinlifandi.  

Dr. Spock voru góðir, svolítið framandi mér en mikil leikgleði og húmor í því sem þeir gerðu.

RR ehf, sem stóð fyrir tónleikunum á þakkir skilið fyrir framtakið.

Það sem eftir sat var að eina kvöldstund var maður ekki miðaldra heldur unglingur, kannski ekki jafn óþekkur og fyrrum fyrirmyndarnemandinn og sonur kennarahjónanna, James Newell Osterberg, sem lék hlutverki Iggy Pop með glæsibrag eins og við var að búast og í nærri eina og hálfa klukkustund var tíminn án viðmiðunar. Frábært og takk RR ehf. Það er gott að vera ungur, janfvel þótt það sé að verða ungur aftur í skamma stund.